کلمه ی وکیل معادل عربی واژه ی نماینده می باشد. به طور کل وکیل فردی است که به موجب قراردادی نماینده موکل در انجام امور معینی می شود. در عرف امروزه وکیل دو جنبه ی متفاوت دارد. یکی وکیل مدنی و دیگری وکیل دادگستری. تفاوت این دو نوع با یکدیگر از حالت قرارداد آنها نشئت گرفته و تاثیر آن نیز در حدود و حوزه ی فعالیت آن هاست. وکیل مدنی به موجب تنظیم وکالت نامه در دفترخانه ی ثبت اسناد رسمی در امور مشخصی از جمله مراجعه به سازمان ها، نهادها، مراجع (به غیر از مراجع قضایی) ، انجام تعویض پلاک وسیله ی نقلیه، فروش، خرید، فک رهن و… نماینده ی موکل شده و بدیهی است در این حالت وکیل نیازی به دارا بودن شرایط خاص مانند تخصص و مجوز ندارد و اکثر افراد جامعه می توانند وکیل مدنی واقع شوند. نوع دوم وکیل حالت حساس تر وتعیین کننده دارد. وکیل دادگستری باید فردی دارای تحصیلات عالیه در رشته ی حقوق، متخصص و دارای پروانه ی وکالت از سوی کانون وکلا یا کانون مشاوران دادگستری باشد.فردی که به موجب عقد قرارداد وکالت مخصوص وکلاء می تواند جای موکل یا همراه با او در مراجع قضایی حضور پیدا کند و به دفاع از حقوق موکل بپردازد. با توجه به وظیفه ی مهمی که موکل با اعتماد به وکیل به او محول میکند می توان درک کرد که وکیل باید به میزان قابل توجهی مدبر ، حاذق و عاری از هرگونه وسوسه در برابر لغزش های احتمالی باشد. از همین دیرباز نایب السلطنه را وکیل الرعایا می خواندند. در شرایط کنونی یافتن همچین افرادی به خصوص برای افرادی که تخصص امور حقوقی را ندارند بسیار سخت و گاها غیر ممکن است.
موضوعات فعالیت وکیل فرزاد جوادی نژاد در شهر اصفهان ;کلیک کنید